بخش اول کتاب با عنوان why big bonuses don’t always work هست، در این بخش از کتاب با آزمایش هایی که انجام گرفته است دن ایرلی به این نتیجه رسیده است که پاداش زیاد الزاما باعث بهبود عملکرد نمی شود، من یکی از آزمایش ها را به طور خلاصه بیان می کنم:
در این آزمایش از چند دانشجو دعوت شده است تا در ازای تکمیل یک پازل کلمات پاداش مربوط را دریافت کنند، این پاداش در سه بخش طبقه بندی شده است، پاداش کم، متوسط و پاداش خیلی زیاد. پاداش خیلی زیاد به اندازه ای است که معادل حقوق حداقل 6 ماه آن فرد است. با توجه به نتایج گزارش، افرادی که در ازای دریافت پاداش کم و متوسط پازل کلمات را کامل کردند دارای بهبود عملکرد بودند، در حالی که به افرادی که پاداش خیلی زیادی پیشنهاد می شد عملکرد آنها به یک سوم قبل کاهش می یافت.
دن ایرلی در این کتاب عنوان می کند که پیشنهاد پاداش زیاد برای شغل هایی که با ذهن درگیر هستند، نه تنها عملکرد را بهبود نمی دهد بلکه سبب کاهش عملکرد نیز می شود.
به طور کلی وی بیان می کند که وقتی انسان برای رسیدن به یک هدف مشخص، بیش از حد دارای انگیزه باشد، دارای چنان استرسی می گردد که نمی تواند کار را به درستی انجام دهد، به طور مثال شما اگر تازه رانندگی یاد گرفته باشید، مثل من، احتمالا در انجام درست پارک دوبل دچار مشکل هستید، حال اگر پارک دوبل را تنهایی انجام دهید و کسی شما را مشاهده نکند آن را بهتر انجام خواهید داد در حالی که اگر همین کار را در پیش چشم دوستان یا افرادی که در کنار خیابان به صورت اتفاقی نظاره گر شما هستند انجام دهید، عملکرد شما به طور قابل ملاحظه ای کاهش خواهد یافت، چرا که در این حالت شما اصلا دوست ندارید که بقیه به شما به چشم یک انسان ناتوان بنگرند یا شما را مسخره کنند، پس شما انگیزه زیادی دارید تا خودتان را به آنها اثبات کنید و حتی تمایل دارید تا مورد تحسین آنها هم واقع شوید. همچنین مثال دیگر می تواند زمانی باشد که شما در جلوی جمع به سختی صحبت می کنید و تمرکز لازم را ندارید در حالی که همین کار را به راحتی در خلوت خودتان انجام می دهید.
دن ایرلی در نهایت پیشنهاد می دهد که اگر مثلا سرپرست گروهی را بر عهده دارید و می خواهید عملکرد آنها بهبود یابد و خلاقیت آنها افزایش پیدا کند، هیچ وقت پاداش های بیش از حد معمول را برای آن در نظر نگیرید چرا که نتیجه عکس را خواهید گرفت.